Ekscentrycy czyli po słonecznej stronie ulicy cały film

Jak mówi reżyser: Po pierwsze szarzyzna PRL-u to mit i stereotyp, to wyobrażenie wydumane przez domorosłych historyków w oparciu o różne kombatanckie legendy.

A gdzie ulice wylepione fantastycznymi polskimi plakatami? Gdzie kolorowe dziewczyny ubierane przez Basię Hoff? Ta gorsza strona PRL także powraca jednak w tle opowieści — bohaterowie, próbujący odciąć się od polityki i wprowadzić trochę koloru do swojego życia, nie mogą w pełni oderwać się od otaczającej ich rzeczywistości.

Opowieść nie skupia się jednak na problemach tamtych lat — choć cały czas obecne, nie one są w niej najważniejsze. Najważniejszy jest jazz. Rok Fabian Apanowicz w tej roli Maciej Stuhr powraca z Anglii, do której wyemigrował przed wojną. Zarażony jazzowym bakcylem, postanawia rozpowszechnić go w Polsce. Czy chce wyjechać z zespołem za granicę?

Czy chce mieć dużo pieniędzy? Po co mu ten zespół i co on chce osiągnąć przez pół filmu, gdy już go ma?

Czego chce Wanda? Zakochać się? Nie stara się zrobić żadnej z tych rzeczy, o nic nie walczy. Bohaterowie w tym filmie nie mają pragnienia, o które mogliby walczyć przez cały film.

Nie wiem, na co mam czekać oglądając ich przygody, na co mieć nadzieję, czego się obawiać, do czego to wszystko zmierza. Nie ma konfliktów. Nikt w tym filmie nie ma żadnych problemów do rozwiązania. Fabian od razu znajduje zespół, wszyscy świetnie grają, nikogo nie trzeba douczać ani zwalniać.

Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy. 1 godz. 52 min. 5,9 14 ocen. 4,5 ocen krytyków. Fabian wraca z emigracji do Polski i zakłada swingowy big band. Zakochuje się w Modeście, która wkrótce tajemniczo znika.

Nawet jak jeden umiera, to od razu na jego miejsce pojawia się ktoś inny. Żaden członek zespołu nie ma problemu z pracą, czy rodziną, każdy może sobie w dowolnym momencie wyjechać na kilka dni koncertować.

Excentrycy czyli po słonecznej stronie ulicy CDA

Wszędzie ich zapraszają, nie trzeba się nikomu tłumaczyć, o nic się starać. Nic ich to granie nie kosztuje, niczym nie muszą ryzykować. Wanda jest chora, nie chce żyć, ale dla nikogo to nie jest problem, nikt nie stara się o nią walczyć. Potem nagle Wanda jest zdrowa, z kosmosu spada jej nowe życie, jedyny dramat w tym filmie rozwiązuje się sam.

Nie ma przemian postaci. Zespół koncertuje, odnosi sukcesy. Jak to wpływa na życie tych ludzi? Czy oni coś odkrywają, czy coś osiągają? Narzędzia Narzędzia. Drukuj lub eksportuj.

Po słonecznej stronie życia film

Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy. Dezerterzy Mrzonka Czarny wąwóz —99 Do widzenia wczoraj. Dwie krótkie komedie o zmianie systemu Diabelska edukacja Złoto dezerterów —09 Po sezonie Miłość w przejściu podziemnym —19 Mała matura Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy Czarny mercedes Seriale TV Królowa Bona Napoleon Bar Atlantic Siedlisko Bohaterem imprezy był właśnie twórca "Królowej Bony".

W ostatnim dniu festiwalu, w jednej z piwnic przy sandomierskim rynku odbył się koncert na cześć Janusza Majewskiego. Jazz, covery, ale przede wszystkim ukochane przez bohatera wieczoru lwowskie melodie. Reżyser cały wieczór miał w oczach łzy, uśmiechał się przy tym szeroko. Był szczęśliwy. Już to wiem: zobaczył słoneczną stronę.

Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy Polska reżyseria: Janusz Majewski dystrybucja: Next Film czas: min. Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Kup licencję. Aktualności Sprzęt Internet. Horoskop dzienny.

"Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy": Cały ten jazz. RECENZJA -

Koncerty Recenzje Zapowiedzi Teledyski. Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy - opis filmu U schyłku lat pięćdziesiątych do Polski wraca z Anglii Fabian, emigrant wojenny, puzonista jazzowy i znakomity tancerz. Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy - obsada i twórcy Nagradzana na festiwalach filmowych produkcja została wyreżyserowana przez Janusza Majewskiego.