Dekan na mapie
Czereśnie są bardzo zdrowe i powinny gościć w naszym menu jak tylko pojawi się na nie sezon.
Są niezwykle bogate w potas, żelazo, fosfor i wapń. Świetnie nadają się dla osób będących na diecie, regulują pracę przewodu pokarmowego, a także odkwaszają organizm. Ponadto, dowiedziono, że czereśnie mają działanie detoksykacyjne dla krwi. Pozytywnie wpływają na wygląd skór, a także jej zapach. Owoce podnoszą odporność organizmu, przez co wpływają pozytywnie także na nasz stan ducha.
Drzewa czereśni są cenne nie tylko ze względu na swoje owoce. Napar z szypułek działa lekko pobudzająco i reguluje gospodarkę trawienną. Żywica wyciekająca z pnia, rozpuszczona w winie jest świetnym sposobem na walkę z nieżytem gardła. Polska nazwa owocu wywodzi się od nazwy łacińskiej xerasa. Istnieje blisko pół tysiąca odmian czereśni - od niemalże czarnych, po jasnożółte.
Różnią się kolorem, wielkością, zawartością cukru, miąższem i smakiem. Jest w czym wybierać, zatem próbujmy każdego rodzaju, jaki nam wpadnie w ręce.
Jest nią Dekan
Daktyle rosną na palmach, zasięg uprawy drzew obejmuje południowo-zachodnią Azjępółnocną Afrykę południe USA. Na próżno szukać dziko rosnącej palmy, bowiem w tym stanie nie występuje. Owoce daktylowca tworzą jagody koloru żółto-czerwonego. Pozostają na drzewie do wyschnięcia. Co jest bardzo interesujące, to fakt, że proces suszenia nie powoduje dużych zmian jeśli chodzi o wartości odżywcze owocu.
Są doskonałym źródłem przeciwutleniaczy. Drzewo może wydawać owoce przez około 80 lat, wydając na świat do kg owoców.
Wyróżnia się trzy rodzaje daktyli, twarde, miękkie i półtwarde - w zależności od swojej struktury mają swoje dekan. Palma daktylowa służy człowiekowi już od około 6 tysięcy lat. Z daktyli produkuje się mąkę, paszę dla zwierząt, wino i wódkę palmową. Samo drzewo często służy jako materiał budowlany. Od XIX wieku palmy daktylowe często trzyma się w domach, jako rośliny doniczkowe, które przy sprzyjających warunkach można wyhodować z pestki, która kiełkuje przez około pół roku.
W krajach o cieplejszym klimacie są modnym drzewem ogrodowym. Figowiec pospolity jest gatunkiem drzewa należącym do rodziny morwowatych. Rodzinny obszar występowania rośliny położony jest na terenie Afryki Północnejczęści Środkowego Wschodua także Francji oraz Hiszpanii, Grecji i we Włoszech.
Drzewa osiągają wysokość do 15 metrów, posiada kwiatostany żeńskie i męskie. Figowiec wydaje na świat owocostan rzekomy - owocostany orzeszkowe, zawierające liczne orzeszki, postałe w wyniku rozrośnięcia osi kwiatostanu tworzącym osadki owocostanowe, które nazywamy figami. Powstają one na drzewach żeńskich, owoce powstałe na drzewach męskich są niejadalne.
Obecnie w uprawie są dwie grupy odmian: dalmatyńskie, które nie wymagają zapylenia oraz smyrneńskie, wymagające zapylenia naturalnego przez jeden z gatunków os. Figowce uprawia się już od epoki brązu. W Biblii figowiec mapie wymieniony jest aż 70 razy, co tylko podkreśla, jak ważnym owocem był w tym okresie.
Owoce figi są bardzo bogate w sole mineralnie - szczególnie potas, wapń, magnez i fosfor oraz witaminy C, z grupy B, a także karoten. Fioletowe figi spożywa się na surowo, jasnozielone najczęściej się suszy i prasuje, pod tą postacią bakalii możemy je najczęściej spotkać w handlu. Figi mają właściwości przeciwnowotworowe.
W krajach południowych zaleca się spożywanie fig przy schorzeniach sercowo-naczyniowych i niedokrwistości. Jeżeli chodzi o kulinaria, przetwarza się je na różnego rodzaju konfitury, dżemy, czy także wino figowe. Grusza jest niewielkim drzewem i należy do rodziny różowatych. Początkowo cały rodzaj występował w strefie umiarkowanej Eurazji nie sięgał jednak tak daleko na północ jak jabłoń, gdyż wymagania cieplne gruszy są wyższe.
dekan - hasło do krzyżówki
Gatunki gruszy łatwo się ze sobą krzyżują, przez co tworzą się nowe podgatunki, z uwagi na ten fakt systematyka rośliny jest bardzo zawiła. Istnieje kilka tysięcy odmian uprawnych gruszy, które dzieli się na grusze zachodnie europejskie i wschodnie azjatyckie. Grusze rosną pojedynczo lub w skupiskach - nie ma od tego reguły.
Na Kaukazie tworzą gęste lasy. Owoce, zwane gruszkami stanowią jedne z najsłodszych owoców. Są dobrym źródłem potasu, błonnika, żelaza oraz witamin C,A, E i z grupy B. Ponadto zawiera dużo antyoksydantów, wzmacnia odporność, dodaje energii i poprawia wygląd skóry.
Kraj z dekanem krzyżówka
Gruszki wykazują działanie moczopędne, pomagają regulować ciśnienie krwi oraz obniżają poziom złego cholesterolu. Gruszki są wskazane w przypadku zaparć - dzięki dużej zawartości błonnika. To rzeki. Cała powierzchnia mapy jest jasna. Plastyczność terenu jest przedstawiona za pomocą odpowiednio zacieniowanych zboczy gór.
Im wyższe wzniesienie tym cień jest ciemniejszy. Zacienione są południowo-wschodnie zbocza, a oświetlone północno-zachodnie. Powoduje to wrażenie mocno pofałdowanego terenu. Najwyższe szczyty gór znajdują mapie w górnej części mapy. Dolna część mapy jest jaśniejsza i robi wrażenie mniej pofałdowanej.
Koryta rzek rozgałęziają się w dolinach. Przy pomocy metody cieniowania przedstawiono rzeźbę Pienin. Ilustracja przedstawia dwie osie liczbowe wychodzące z tego samego punktu. Jedna znajduje się po prawej stronie i jest pionowa, a druga znajduje się u dołu w poziomie.
Oś pionowa podzielona jest na dwadzieścia odcinków i każdy koniec odcinka opisany jest po lewej stronie co tysiąc metrów od minus jedenastu tysięcy metrów pod poziomem morza poprzez zero na poziomie morza do dziewięciu tysięcy metrów pod poziomem morza. U szczytu pionowej osi znajduje się napis: Mount Everest osiem tysięcy osiemset czterdzieści osiem metrów nad poziomem morza.
Oś pozioma jest podzielona na dziesięć równych fragmentów i opisana od zera do stu procent co dziesięć procent. Nad osią poziomą wzdłuż jej całej długości przebiega linia krzywa. Zaczyna się na wysokości prawie dziewięć tysięcy metrów, a kończy na głębokości sześć tysięcy metrów poniżej poziomu morza. W jednym miejscu krzywa załamuje się gwałtownie w dół i dochodzi od czterech tysięcy metrów poniżej poziomu morza do jedenastu tysięcy metrów poniżej poziomu morza, a w innym gwałtownie wyskakuje w górę od czterech tysięcy metrów poniżej poziomu morza do trzech tysięcy metrów powyżej poziomu morza.
Między krzywą a osią poziomą powierzchnia wypełniona jest pionowymi kolorowymi pasami. Czerwony oznacza góry, żółty wyżyny, dekan niziny, jasnoniebieski szelfy, niebieski stoki kontynentalne, ciemnoniebieski baseny oceaniczne, granatowy rowy oceaniczne, a fioletowy grzbiety oceaniczne.
Materiał do wróżb krzyżówka
Krzywa hipsograficzna pokazuje procentowy udział poszczególnych form w całej powierzchni Ziemi. Polecenie 3. Słoneczny dzień. Na szczycie góry ruiny Zamku Ogrodzieniec. Zamek na środku zdjęcia. Zbocza wzniesienia pokryte wyschniętą trawą. Trawa krótko przycięta. Białe ścieżki dla pieszych na pierwszym planie.
Ścieżki otaczają owalnie ruiny zamku z białego wapienia. Ściany zamku wbudowane są w skały. Dobrze zachowane trzy wieże to najwyższe części zamku. Wieże w kształcie walca. Na lewo od zamku długi biały mur. Na prawo od zamku, w głębi zdjęcia, widoczne zabudowania współczesnego miasteczka. Na niebie białe, rozbudowane chmury kłębiaste.
Ilustracja pokazuje sposób tworzenia profilu hipsometrycznego. Rysunek pagórka pokazany za pomocą kilku opisanych wysokościami poziomic i znajdujących się pomiędzy nimi barw hipsometrycznych jest zrzutowany poniżej. Na każdej z linii pionowych biegnących od skrajnych boków poziomic została zaznaczona jej wysokość pionowa.
Połączenie tych wysokości tworzy profil hipsometryczny, czyli wygląd pagórka w przekroju. Sposób tworzenia profilu hipsometrycznego na podstawie mapy poziomicowej. Ilustracja przedstawia profil hipsometryczny Azji. Profil umieszczony na wykresie.
Oś pionowa to skala wyrażona w metrach. Podziałka co tysiąc metrów. Skala kończy się na ośmiu tysiącach metrów. Metry wskazują wysokość nad poziomem morza. Oś pozioma to skala liczbowa w kilometrach. Podziałka liczbowa co osiemset kilometrów. Skala kończy się na siedmiu tysiącach kilometrów i dwustu metrach. Profil Azji wskazuje różnice wysokości.
W punkcie przecięcia mapie najniższy teren to Sri Lanka. Na prawo Dekan. Po tysiąc sześciuset kilometrach wysokość terenu wzrasta do pięciuset metrów nad poziomem morza. Następnie opada. Po dwóch tysiącach kilometrów wysokość gwałtownie wzrasta ponad siedem tysięcy metrów. Najwyższe miejsca to Nanda Devi, nieco niżej opisane Himalaje, w jednej z dolin Indus.
Następnie w prawo, wykres opada do dwóch tysięcy metrów nad poziomem morza. To Kotlina Tarymska. Po około trzech tysiącach kilometrów i ośmiuset metrach wysokość ponownie wzrasta ponad siedem dekan metrów. To góry Tienszan i ich najwyższy szczyt Pik Pobiedy. Po czterech tysiącach kilometrów wysokość gwałtownie pionowo spada do tysiąca metrów.
Wysokość stopniowo spada do kilkuset metrów. Teren nizinny to Nizina Zachodniosyberyjska. Profil hipsometryczny Azji wzdłuż południka 80°E. Deniwelacje pionowe, czyli różnice wysokości, są w Azji bardzo duże, co oznacza, że kontynent ten charakteryzuje się kontrastami wysokościowymi.
Praca domowa. Polecenie 4. Zastanów się i odpowiedz: Dlaczego trudno określić jednoznacznie różnicę między wyżynami i górami? Zobacz także. Zapoznaj się z następującymi hasłami ze słowniczka: basen oceaniczny mapie oceaniczny basen oceaniczny depresja depresja depresja góry góry góry metoda izarytmiczna metoda izarytmiczna metoda izarytmiczna metoda kartodiagramu metoda kartodiagramu metoda kartodiagramu metoda kartogramu metoda kartogramu metoda kartogramu metoda kropkowa metoda kropkowa metoda kropkowa metoda powierzchniowa metoda powierzchniowa metoda powierzchniowa metoda sygnaturowa metoda sygnaturowa metoda sygnaturowa metoda zasięgów metoda zasięgów metoda zasięgów niziny niziny niziny rów oceaniczny rów oceaniczny rów oceaniczny stok kontynentalny stok kontynentalny stok kontynentalny szelf kontynentalny szelf kontynentalny szelf kontynentalny wysokość bezwzględna wysokość bezwzględna dekan bezwzględna wysokość względna wysokość względna wysokość względna wyżyny wyżyny wyżyny Zajrzyj do zagadnień pokrewnych: Mapa — po co ją tworzymy i do czego wykorzystujemy skalę?
Ćwiczenie 1. Dopasuj właściwe metody prezentacji do zjawisk przedstawianych na mapach. Ćwiczenie 2. Ćwiczenie 3. Wyczyść wszystko. Wynik wyszukiwania dla kryteriów. Wyjazd po : Dorosłych : 2. Jański Warszawa. PWSZ Nysa. ŚWSZ Katowice. WSB Gorzów Wlkp. WSBiF Katowice. WSE Kraków. WSEiZ Warszawa.
WSEH Skierniewice. WSHiG Poznań.
Położenie płaskowyżu (Deccan Plateau) na mapie Indii Dekan (ang. Deccan Plateau; hindi दक्कन का पठार, Dakkan ka Pathar; kannada ದಖ್ಖನ್ ಪೀಠಭೂಮಿ, Dakhkhan Pithabhumi; malajalam ഡെക്കാൺ പീഠഭൂമി, Dekkan Pithabhumi; marathi दख्खनचे पठार, Dakhkhanaće Pathar; tamil.
WSTiH Gdańsk. WSI-E Rzeszów. WSR Warszawa. WSTI Katowice. WSZiB Poznań. WSZiB Wrocław. WSZP Warszawa. Wyżyna zbudowana jest z prekambryjskich skał metamorficznych gnejsydekan krystalicznekwarcytymarmury i skał krystalicznych granitoidyodsłaniających się na powierzchni i stanowiących młodszą pokrywę osadową.
Na pokrywę platformową składają się górnoproterozoiczne skały okruchowe i węglanowe wypełniające obniżenia podłoża, zachowana w zapadliskach tektonicznych lądowa seria gondwańska okresu paleozoiku i mezozoiku wraz z osadami lodowcowymi, utwory morskie — mezozoiczne i kenozoiczne skały osadowe głównie wapienie i piaskowcea także trapy w północno-zachodniej części Dekanu — wielkie, mezozoiczne pokrywy wulkaniczne głównie doleryty i bazalty zajmujące powierzchnię ok.
Średnia wysokość płaskowyżu wynosi od m n. Ponad płaskowyż wznoszą się mocno zerodowane, porozdzielane dolinami rzek pasma ostańcowe o przebiegu mniej więcej równoleżnikowym Arawali — wysokość do m n. Pasma te zbiegają się na południu nadając Dekanowi kształt trójkąta. Oba pasma górskie oddzielają płaskowyż od wąskich aluwialnych nizin nadmorskich — od zachodu nad Mapie Arabskim nizina KonkanWybrzeże Malabarskienatomiast od wschodu nad Zatoką Bengalską Wybrzeże Koromandelskie.
Płaskowyż Dekan jest oddzielony od położonych w północnej części kraju Himalajów płaską, aluwialną Niziną Hindustańską [1] [3] [a].